Adios Peru, el magnifico

Zonder het maar al te goed te beseffen, hebben we onze laatste dagen in peru versleten. Morgenvroeg vertrekt onze bus vanuit Puno naar Bolivië:klaar voor een nieuw avontuur. Door alle indrukken heen kunnen we maar 1 ding besluiten, peru was een land naar ons hart!! De verbijsterende natuur,de magische geschiedenis, de sympathieke mensen, onze vrienden, het leven,... dit alles heeft er toe bijgedragen dat we onze Peruviaanse tijden nooit zullen vergeten.
.....
Toch is er 1 klein minpuntje dat van ons hart moet... een kleine ergernis met een soms enorm formaat, nl de achterkanten van sommige vrouwen hier. Het gaat dan vooral over de traditioneel geklede vrouwen. We begrijpen dat vrouwen hun zitvlak soms camoufleren door het dragen van rokken. Hier zijn ze echter op het idee gekomen om verschillende rokken boven elkaar aan te doen, het heeft allemaal iets met de leeftijd te maken... hoe ouder, hoe meer rokken boven elkaar ze dragen. Dit zorgt op den duur dat sommige local chicks hun derierre zo breed wordt,dat ze enkel nog met een getrainde ganzenpas door het gangpad van de bus kunnen.
Kleine situatieschets: iemand van ons ligt lekker te knorren op de bus, echter aan de kant van het gangpad. Local dame verkoopt eten op de bus, laat haar voorraad vlak bij onze zetel staan... Iemand koopt eten van het braaf madammeke, braaf madammeke komt kloek aangewaggeld.... en met een welgemikte kontzwier wordt uw schouder door elkaar geschud...
gevolg: met de schrik om het hart schiet je wakker! terug proberen int slaap geraken, lukken, iemand eten bestellen, braaf madammeke, whiplash,....
conclusie: aan te raden in peru: plekje aant raam, trouwens een heel mooi uitzicht hier langs de baan.
Met ons gaat het ook nog steeds prima, onze kleren zijn onderstussen zelfs al twee keer gewassen geraakt. Al was dit echter uit grote noodzakelijkheid... de geur die sommigen begonnen te verspreiden zorgden voor weinig gastvrijheid bij de locals.
Hoe hebben we onze laatste dagen doorgebracht? ...al feestend!
Na nog 2 dagen met onze kameraden doorgebracht te hebben in cusco, trokken we samen met de Victor door naar Puno. Naar la fiesta de la candelaria. Dit is een kruising tussen kalfort kermis en de pukema, maar dan in kwadraat! door de straten van de stad lopen dagen lang fanfares, stoeten, crazy, ma echt crazy vuurwerk!!!, dansende mensen in traditionele kledij, ... check de foto's! een feest van formaat!!
vanuit Cusco waren enkele vrienden ons achterna gereisd: onze tourgids van in de inca jungle trail, nl de jonge Capisso, zijn broer den oude Capisso en de reus, direct onze maat door het grote Bierre-gehalte. Met hen zijn we buiten het feesten ook nog de drijvende eilanden in het titcacameer gaan bezoeken, sjieken uitstap.
na ne laatste zwaren avond samen gingen onze vrienden terug naar Cusco, en wij door voor een tweedaagse op het meer.
Daar hebben we de nacht doorgebracht op het eiland amantani bij lokale vriendelijke mensen. vooral het lekkere eten van op een houtvuur zullenwe blijven onthouden. ook het prachtige uitzicht vanop het hoogste punt van dit eiland over het titicacameer, zorgde wederom voor rillingen. s' Avonds stond er een traditioneel feest op het programma. Ze beloofden ons traditionele muziek, traditionele dansen, traditionele kledij,... Wij in onze poncho naar ginder... het had alle ingrediënten om te slagen, stevige pamfluitmuziek, vetten basdrum zelfs ne traditionele cirle pit.... maar ons kon het weinig boeien. Een opgeklopt gedoe om de toeristen het "traditionele leven" te leren kennen... geef ons dan maar het echte leven in peru, dat niet rond de toerist draait... hetgene dat we hier zo dikwijls hebben kunnen proeven.
Straks nog een laatste pint gaan pakken, om daarna morgen te gaan relaxen in Copacabana. (zie da we u daar ni tegekome e svekkie).
salute amigos,
de WFL-inca's