Potosi – Sucre – Tupiza

Hola hombres y mujeres!!!!

Het was weer even geleden, maar het werd tijd dat we nog eens goed reisnieuws op onze blog smeten.

Na 3 dagen zeer goede zorgen in Oruro-hospitaal namen we een veilige bus over een veilige weg naar Potosi, de hoogst gelegen stad ter wereld en vooral bekend om zijn zilvermijnen.

Tijd om eens onder de grond te duikelen dus. Enkel de Mat moest nog passen, dus die heeft er maar city-tripke van gemaakt. Na een bezoek aan een zilverrafinaderij gingen we eerst wat shoppen: Paar staafjes dynamite ( vrij te koop in de plaatselijke drankhandel) waar we nadien wat ontploffingskes mee konden doen (te vergelijken met een betonstryker X 50), en uiteraard wat alcohol (96 %) om aan de mijnjongens te kunnen geven, want het was immers vrijdag, en de mannen moeten het weekend goed kunnen inzetten! De afdaling in de mijnen zelf was behoorlijk pakkend, vooral op de adem dan. We daalden speleologie-achtig af tot ongeveer 35 meter, ontmoetten de drankduivel (check pics) en zagen de Potosianen stevig fakken om zilverstenen naar boven te halen. Een unieke ervaring!

Proxima dia, proxima ciudad. Na een rit met privé-auto (vetjes, want cd’ke van Bob Marley en The Ramones deden eens deugd na 20 dagen panfluit) arriveerden we in Sucre, de administratieve hoofdstad van Bolivia. Knap stadje, koloniale stijl en zeer gezellig om in rond te waggelen. Er bleek de volgende dag ook een markt te zijn in Tarabucco, de grootste markt van Bolivia, van horen zeggen. Okee, er was meer te zien dan op de markt in de eeuwfeeststraat, maar erg onder de indruk wren we niet, en café Excelsior hebben we ook niet gevonden. In de namiddag was er nog een bezoek aan een plaatselijk dorpsfeest in Wuranpahi. Veel lawaai, bier, eetkraamekes, fanfares en vooral veel chaos, we liked it!

Pijnlijk moment: Afscheid van een reisgezel! De Mat moest zijn vliegtuig richting La Paz nemen om via Lima terug richting Belgica te vliegen. Mat compadre, geweldig om u erbij gehad te hebben, tell them people our stories!

Met z’n driëen vervolgens de trip gemaakt richting Tupiza, een stadje zuidelijk van Uyuni, om van daaruit de 4-daagse tour door Zuid-Lipez te maken. En beste vrienden, wat we in deze 4 dagen mochten aanschouwen was fucking amazing. Het is niet te doe n om dit hier in een paar woorden neer te pennen, en ook de foto’s geven slechts een beeld van wat een geweldig natuur-spektakel dit was. We reden met onze driver Alfredo met de landcruiser langs mega-valleien, rivieren, actieve vulkanen en lagunes van allerlei kleuren. We zaten op 4500 meter in warm-water thermen om 3 uur later aan te komen in een supervet sneeuwlandschap. We zagen geysers borrelen en we klommen op lavastenen…. En als gran finale, de laatste dag doorcruisden we de Salar de Uyuni, 1200 vierkante kilometer van niets anders dan zoutvlaktes! Je kreeg het gevoel of je over een bevroren zee aan het rijden was, egaal glad en een uitzicht van miauwkes! Ook zeer geschikt om wat onozele fotookes te schieten, check onze diavoorstelling!

En met deze trip nemen we in een geweldige schoonheid afscheid van Bolivia, een land dat ons heeft overdonderd, zowel de natuur als de bevolking. De manier waarop we met de locals hebben kunnen converseren zegt veel over deze ongelooflijk vriendelijke en gastvrije mensen, en dan dit kunnen doen in een omgeving die je volledig wegblaast, veel schoner kunt ge het niet treffen.

Morgen steken we de grens over, Argentina here we come! Ciao Bolvia, we’ll never forget you!