Ola amigos de Belgica,
Een heel kort verslag van wat we de afgelopen dikke week hebben uitgespookt...
aangezien we jammer maar helaas aan het einde van onze trip zijn gekomen kunnen we jullie volgende week perfect de details meedelen he!
In Buenos Aires zijn we terecht gekomen in het district Palermo en aangezien de hostel echt wel dik in orde is zijn we daar gebleven.
Tussendoor een dikke feest gedaan zijnde Southfest!!!
Even met de boot naar Uruguay voor 2tal dagen!
Met Josefien (meisje uit Belgie die in Buenos Aires woont) de andere districten een beetje verkent!
Veel gaan feesten met af en toe een biertje of ne "fernet"
...
En uiteraard nog veel meer maar mijn vingers weigeren dit blijkbaar neer te typen!
In ieder geval...volgers van den blog merci voor de fijne reacties en commentaren...
geniet nog van de laatste fotos die er zijn bij gekomen en tot 1 dezers he!!!
SIS en NOKKE
zondag 12 april 2009
donderdag 2 april 2009
Mendoza - Cordoba - Iguazu
Vrienden!
The story continues; en wel in Mendoza, de wijnstad. Niet te missen door ons dus! Mendoza op zichzelf was niet echt de meest interessante stad (wegens volledig herbouwd na een aardbeving) maar we hebben er wel enkele schitterende ervaringen beleefd.
Jiiiiha, voor den eerste keer op een paard gezeten en nog bereden ook (als je de paardenkiosk op Kalfort kermis niet meetelt uiteraard) Cowboy Johnny en Nokke reden op een paard door de far-west, sweet! Ook de middagbbq in the middle of nowhere, maar wel met een lap vlees waar butcher Mees serieus jaloers zou op zijn, kon ons smaken.
Volgende dag ruilden we onze viervoeter om voor een tweewieler en fietsten richting de wijnbodega´s die er in Mendoza in overvloed zijn. We proefden en proefden nog een keer en we blijven bij ons standpunt: een heerlijke Malbec blijft een niet te versmaden wijntje, zeker als je hem combineert met een dikke Argentijnse steak! Omdat proeven niet hetzelfde is als eens flink doordrinken werden we na onze fietstrip spontaan volgegoten door Mr Hugo, eigenaar van het fietsbedrijf en de verloren tweelingsbroer van Gene Bervoets.
Na deze ervaringen was het tijd voor onze trip naar Cordoba, 2de grootste stad van Argentinië en eigelijk een groot winkelcentrum in openlucht en paradeplaats van bloedmooie Argentijnse chicas, miauwkes zenne! Nog een troef van Cordoba: Nightlife!
Na 2 lange party-nachten hadden we het gevoel dat we nog eens een keer een fantastisch natuurwonder moesten opzoeken en daarvoor busten we naar Iguazu. Dit grensstadje met Brazilië en Paraguay is de plek waar enkele van de grootste watervallen ter wereld te bewonderen zijn. Eerst staken we een dagje de grens met Brazil over en kregen er een geweldig zicht, fantastisch panorama over het hele gebied. Brilliant! De volgende dag verkenden we de Argentijnse kant. Hier kon je veel dichter tegen de watervallen komen, wat dus ook zeer de moeite was, en uiteindelijk gingen we er met een zodiac letterlijk in. Geweldige douche was dat!
Nadat den John zijn favoriete vogel, den toekan, nog eens gespot had konden we Iguazu achter ons laten en doorreizen naar onze volgende bestemming en eindstation, Buenos Aires.
We laten binnekort nog wel iets wten hoe zot het daar is!
Hasta luego!
The story continues; en wel in Mendoza, de wijnstad. Niet te missen door ons dus! Mendoza op zichzelf was niet echt de meest interessante stad (wegens volledig herbouwd na een aardbeving) maar we hebben er wel enkele schitterende ervaringen beleefd.
Jiiiiha, voor den eerste keer op een paard gezeten en nog bereden ook (als je de paardenkiosk op Kalfort kermis niet meetelt uiteraard) Cowboy Johnny en Nokke reden op een paard door de far-west, sweet! Ook de middagbbq in the middle of nowhere, maar wel met een lap vlees waar butcher Mees serieus jaloers zou op zijn, kon ons smaken.
Volgende dag ruilden we onze viervoeter om voor een tweewieler en fietsten richting de wijnbodega´s die er in Mendoza in overvloed zijn. We proefden en proefden nog een keer en we blijven bij ons standpunt: een heerlijke Malbec blijft een niet te versmaden wijntje, zeker als je hem combineert met een dikke Argentijnse steak! Omdat proeven niet hetzelfde is als eens flink doordrinken werden we na onze fietstrip spontaan volgegoten door Mr Hugo, eigenaar van het fietsbedrijf en de verloren tweelingsbroer van Gene Bervoets.
Na deze ervaringen was het tijd voor onze trip naar Cordoba, 2de grootste stad van Argentinië en eigelijk een groot winkelcentrum in openlucht en paradeplaats van bloedmooie Argentijnse chicas, miauwkes zenne! Nog een troef van Cordoba: Nightlife!
Na 2 lange party-nachten hadden we het gevoel dat we nog eens een keer een fantastisch natuurwonder moesten opzoeken en daarvoor busten we naar Iguazu. Dit grensstadje met Brazilië en Paraguay is de plek waar enkele van de grootste watervallen ter wereld te bewonderen zijn. Eerst staken we een dagje de grens met Brazil over en kregen er een geweldig zicht, fantastisch panorama over het hele gebied. Brilliant! De volgende dag verkenden we de Argentijnse kant. Hier kon je veel dichter tegen de watervallen komen, wat dus ook zeer de moeite was, en uiteindelijk gingen we er met een zodiac letterlijk in. Geweldige douche was dat!
Nadat den John zijn favoriete vogel, den toekan, nog eens gespot had konden we Iguazu achter ons laten en doorreizen naar onze volgende bestemming en eindstation, Buenos Aires.
We laten binnekort nog wel iets wten hoe zot het daar is!
Hasta luego!
zaterdag 21 maart 2009
El Norte de Argentina
Ola amigos, compadres, chicos, chicas, famila,...
We hebben onze eerste week Argentinië fantastisch verteerd! Letterlijk en figuurlijk want je kan hier verdekke fantastisch lekker eten. Carne de Bife, carne de Lomo, Bife chorizzo...hier is extreem veel lekker vlees in Argentinië :) hehe!
Ons eerste dorpje en avond was in Yavi (uitgesproken als Sjabi) maar raar maar waar, hier was nu eens echt niks te beleven se...doods, maar wel lekker gegeten in den Hostal. (en paaseieren geschildert met den Dennis)
Nadien verder gebust (extreem goede bussen hier trouwens voor de mensen die nog met een bang hartje thuis zouden zitten) richting Jujuy waar we met plezier een dagje over de straten hebben gelopen. De dag nadien verder richting Salta wat ons vermoeden over Argentinië volledig bevestigde...totaal anders dan Bolivia...het zou evengoed een stad in Europa kunnen zijn geweest maar wel fantastisch. We worden hier zelfs aangesproken door mensen die de weg vragen enz...stilaan zijn we precies ECHTE argentijnen aan het worden.
In Salta hebben we dan een autoke gehuurd om de omgeving een beetje te verkennen. Werkelijk 3 fantastische dagen gehad in een VW Golf. Op de muziek van "condor de pasa", "Cat Stevens" en "Red Hot Chili Peppers" (een cd·ke meer had zeker gene kwaad gekunnen) een fantastisch traject afgelegd. Van Salta naar Cachi waar het lokaal feest van de patroonheilige aan de gang was. Op de weg naar daar een kleine vertraging gehad omdat de weg versperd was door aarde die van den berg gekomen was...menig toerist draaide zijn car terug richting Salta maar wij hadden er nog wel een goed oog in, zeker nadat enkel Waalse batti·boys ons "goede kans" wensten wouden we liever wat wachten dan samen met die (gasten??) terug te rijden. En dat heeft zeker geloond!
De dag nadien dan verder gereden richting Cafayate, een heerlijk wijndorp met immens vele bodegas om wijn te proeven...een feest voor elke wijnliefhebber!En voor ons...
Als laatste dag dan terug gereden langs de Quebrada de las Conchas, de nokke had da opgezocht in zijne woordenboek en Conchas bleek vagina te zijn, dus die streek die mochten we in geen geval missen. Het was er werkelijk fantastisch...eindeloos in rondgewandeld, rondgekeken en genoten!
Onze wagen hebben we tegen 21uur terug ingediend waarna we het nachtleven zijn gaan verkennen. In Puurs beginnen ze laat te feesten maar hier startte het pas echt rond een uur of 3, veel Salsa, veel Salta,...bwa Joc we hebben ons er goed gehad.
Vanavond nemen we de bus richting Mendoza...18uurkes cruisen in luxebus om dan morgen alweer in een wijnstreek te mogen arriveren.
De groeten daar, geniet van de pics y hasta luego
De boys
We hebben onze eerste week Argentinië fantastisch verteerd! Letterlijk en figuurlijk want je kan hier verdekke fantastisch lekker eten. Carne de Bife, carne de Lomo, Bife chorizzo...hier is extreem veel lekker vlees in Argentinië :) hehe!
Ons eerste dorpje en avond was in Yavi (uitgesproken als Sjabi) maar raar maar waar, hier was nu eens echt niks te beleven se...doods, maar wel lekker gegeten in den Hostal. (en paaseieren geschildert met den Dennis)
Nadien verder gebust (extreem goede bussen hier trouwens voor de mensen die nog met een bang hartje thuis zouden zitten) richting Jujuy waar we met plezier een dagje over de straten hebben gelopen. De dag nadien verder richting Salta wat ons vermoeden over Argentinië volledig bevestigde...totaal anders dan Bolivia...het zou evengoed een stad in Europa kunnen zijn geweest maar wel fantastisch. We worden hier zelfs aangesproken door mensen die de weg vragen enz...stilaan zijn we precies ECHTE argentijnen aan het worden.
In Salta hebben we dan een autoke gehuurd om de omgeving een beetje te verkennen. Werkelijk 3 fantastische dagen gehad in een VW Golf. Op de muziek van "condor de pasa", "Cat Stevens" en "Red Hot Chili Peppers" (een cd·ke meer had zeker gene kwaad gekunnen) een fantastisch traject afgelegd. Van Salta naar Cachi waar het lokaal feest van de patroonheilige aan de gang was. Op de weg naar daar een kleine vertraging gehad omdat de weg versperd was door aarde die van den berg gekomen was...menig toerist draaide zijn car terug richting Salta maar wij hadden er nog wel een goed oog in, zeker nadat enkel Waalse batti·boys ons "goede kans" wensten wouden we liever wat wachten dan samen met die (gasten??) terug te rijden. En dat heeft zeker geloond!
De dag nadien dan verder gereden richting Cafayate, een heerlijk wijndorp met immens vele bodegas om wijn te proeven...een feest voor elke wijnliefhebber!En voor ons...
Als laatste dag dan terug gereden langs de Quebrada de las Conchas, de nokke had da opgezocht in zijne woordenboek en Conchas bleek vagina te zijn, dus die streek die mochten we in geen geval missen. Het was er werkelijk fantastisch...eindeloos in rondgewandeld, rondgekeken en genoten!
Onze wagen hebben we tegen 21uur terug ingediend waarna we het nachtleven zijn gaan verkennen. In Puurs beginnen ze laat te feesten maar hier startte het pas echt rond een uur of 3, veel Salsa, veel Salta,...bwa Joc we hebben ons er goed gehad.
Vanavond nemen we de bus richting Mendoza...18uurkes cruisen in luxebus om dan morgen alweer in een wijnstreek te mogen arriveren.
De groeten daar, geniet van de pics y hasta luego
De boys
zaterdag 14 maart 2009
Potosi – Sucre – Tupiza
Hola hombres y mujeres!!!!
Het was weer even geleden, maar het werd tijd dat we nog eens goed reisnieuws op onze blog smeten.
Na 3 dagen zeer goede zorgen in Oruro-hospitaal namen we een veilige bus over een veilige weg naar Potosi, de hoogst gelegen stad ter wereld en vooral bekend om zijn zilvermijnen.
Tijd om eens onder de grond te duikelen dus. Enkel de Mat moest nog passen, dus die heeft er maar city-tripke van gemaakt. Na een bezoek aan een zilverrafinaderij gingen we eerst wat shoppen: Paar staafjes dynamite ( vrij te koop in de plaatselijke drankhandel) waar we nadien wat ontploffingskes mee konden doen (te vergelijken met een betonstryker X 50), en uiteraard wat alcohol (96 %) om aan de mijnjongens te kunnen geven, want het was immers vrijdag, en de mannen moeten het weekend goed kunnen inzetten! De afdaling in de mijnen zelf was behoorlijk pakkend, vooral op de adem dan. We daalden speleologie-achtig af tot ongeveer 35 meter, ontmoetten de drankduivel (check pics) en zagen de Potosianen stevig fakken om zilverstenen naar boven te halen. Een unieke ervaring!
Proxima dia, proxima ciudad. Na een rit met privé-auto (vetjes, want cd’ke van Bob Marley en The Ramones deden eens deugd na 20 dagen panfluit) arriveerden we in Sucre, de administratieve hoofdstad van Bolivia. Knap stadje, koloniale stijl en zeer gezellig om in rond te waggelen. Er bleek de volgende dag ook een markt te zijn in Tarabucco, de grootste markt van Bolivia, van horen zeggen. Okee, er was meer te zien dan op de markt in de eeuwfeeststraat, maar erg onder de indruk wren we niet, en café Excelsior hebben we ook niet gevonden. In de namiddag was er nog een bezoek aan een plaatselijk dorpsfeest in Wuranpahi. Veel lawaai, bier, eetkraamekes, fanfares en vooral veel chaos, we liked it!
Pijnlijk moment: Afscheid van een reisgezel! De Mat moest zijn vliegtuig richting La Paz nemen om via Lima terug richting Belgica te vliegen. Mat compadre, geweldig om u erbij gehad te hebben, tell them people our stories!
Met z’n driëen vervolgens de trip gemaakt richting Tupiza, een stadje zuidelijk van Uyuni, om van daaruit de 4-daagse tour door Zuid-Lipez te maken. En beste vrienden, wat we in deze 4 dagen mochten aanschouwen was fucking amazing. Het is niet te doe n om dit hier in een paar woorden neer te pennen, en ook de foto’s geven slechts een beeld van wat een geweldig natuur-spektakel dit was. We reden met onze driver Alfredo met de landcruiser langs mega-valleien, rivieren, actieve vulkanen en lagunes van allerlei kleuren. We zaten op 4500 meter in warm-water thermen om 3 uur later aan te komen in een supervet sneeuwlandschap. We zagen geysers borrelen en we klommen op lavastenen…. En als gran finale, de laatste dag doorcruisden we de Salar de Uyuni, 1200 vierkante kilometer van niets anders dan zoutvlaktes! Je kreeg het gevoel of je over een bevroren zee aan het rijden was, egaal glad en een uitzicht van miauwkes! Ook zeer geschikt om wat onozele fotookes te schieten, check onze diavoorstelling!
En met deze trip nemen we in een geweldige schoonheid afscheid van Bolivia, een land dat ons heeft overdonderd, zowel de natuur als de bevolking. De manier waarop we met de locals hebben kunnen converseren zegt veel over deze ongelooflijk vriendelijke en gastvrije mensen, en dan dit kunnen doen in een omgeving die je volledig wegblaast, veel schoner kunt ge het niet treffen.
Morgen steken we de grens over, Argentina here we come! Ciao Bolvia, we’ll never forget you!
Het was weer even geleden, maar het werd tijd dat we nog eens goed reisnieuws op onze blog smeten.
Na 3 dagen zeer goede zorgen in Oruro-hospitaal namen we een veilige bus over een veilige weg naar Potosi, de hoogst gelegen stad ter wereld en vooral bekend om zijn zilvermijnen.
Tijd om eens onder de grond te duikelen dus. Enkel de Mat moest nog passen, dus die heeft er maar city-tripke van gemaakt. Na een bezoek aan een zilverrafinaderij gingen we eerst wat shoppen: Paar staafjes dynamite ( vrij te koop in de plaatselijke drankhandel) waar we nadien wat ontploffingskes mee konden doen (te vergelijken met een betonstryker X 50), en uiteraard wat alcohol (96 %) om aan de mijnjongens te kunnen geven, want het was immers vrijdag, en de mannen moeten het weekend goed kunnen inzetten! De afdaling in de mijnen zelf was behoorlijk pakkend, vooral op de adem dan. We daalden speleologie-achtig af tot ongeveer 35 meter, ontmoetten de drankduivel (check pics) en zagen de Potosianen stevig fakken om zilverstenen naar boven te halen. Een unieke ervaring!
Proxima dia, proxima ciudad. Na een rit met privé-auto (vetjes, want cd’ke van Bob Marley en The Ramones deden eens deugd na 20 dagen panfluit) arriveerden we in Sucre, de administratieve hoofdstad van Bolivia. Knap stadje, koloniale stijl en zeer gezellig om in rond te waggelen. Er bleek de volgende dag ook een markt te zijn in Tarabucco, de grootste markt van Bolivia, van horen zeggen. Okee, er was meer te zien dan op de markt in de eeuwfeeststraat, maar erg onder de indruk wren we niet, en café Excelsior hebben we ook niet gevonden. In de namiddag was er nog een bezoek aan een plaatselijk dorpsfeest in Wuranpahi. Veel lawaai, bier, eetkraamekes, fanfares en vooral veel chaos, we liked it!
Pijnlijk moment: Afscheid van een reisgezel! De Mat moest zijn vliegtuig richting La Paz nemen om via Lima terug richting Belgica te vliegen. Mat compadre, geweldig om u erbij gehad te hebben, tell them people our stories!
Met z’n driëen vervolgens de trip gemaakt richting Tupiza, een stadje zuidelijk van Uyuni, om van daaruit de 4-daagse tour door Zuid-Lipez te maken. En beste vrienden, wat we in deze 4 dagen mochten aanschouwen was fucking amazing. Het is niet te doe n om dit hier in een paar woorden neer te pennen, en ook de foto’s geven slechts een beeld van wat een geweldig natuur-spektakel dit was. We reden met onze driver Alfredo met de landcruiser langs mega-valleien, rivieren, actieve vulkanen en lagunes van allerlei kleuren. We zaten op 4500 meter in warm-water thermen om 3 uur later aan te komen in een supervet sneeuwlandschap. We zagen geysers borrelen en we klommen op lavastenen…. En als gran finale, de laatste dag doorcruisden we de Salar de Uyuni, 1200 vierkante kilometer van niets anders dan zoutvlaktes! Je kreeg het gevoel of je over een bevroren zee aan het rijden was, egaal glad en een uitzicht van miauwkes! Ook zeer geschikt om wat onozele fotookes te schieten, check onze diavoorstelling!
En met deze trip nemen we in een geweldige schoonheid afscheid van Bolivia, een land dat ons heeft overdonderd, zowel de natuur als de bevolking. De manier waarop we met de locals hebben kunnen converseren zegt veel over deze ongelooflijk vriendelijke en gastvrije mensen, en dan dit kunnen doen in een omgeving die je volledig wegblaast, veel schoner kunt ge het niet treffen.
Morgen steken we de grens over, Argentina here we come! Ciao Bolvia, we’ll never forget you!
woensdag 4 maart 2009
CRASH!!!
Zaterdagavond rond een uur of 7 stappen 4 mensen gelukzalig op een bus richting Uyuni!
De nokke gelukkig naast zijn madam, de Sis blij naast de Matti. Goed voorzien van eten en drinken voor de nachtbus op een toch wel chique bus hadden we er extreem veel zin in.
Tegen middernacht begon de nokke ineens dorst te krijgen en bleek het water kwijt te zijn...
In de morgen tegen een uur of 6 bleek er nog iets in het venijnig fleske te zijn, maar we besloten het achter te laten op den bus...
Om half 7 nog aan het genieten van de omgeving lagen we een uurtje later los in die omgeving!
De bus was al een tijdje redelijk aan het vliegen door het landschap. Echte weg was er niet maar je moest wel zien dat je niet in de greppels en beken terecht kwam. Toen we ergens boven kwamen merkten we direct dat de chauffeur onmogelijk nog zijnen bocht kon halen...schuif over de weg, slippen, en uiteindelijk gecrashed links van de weg in een soort van geul, de bus volledig op zijne linkerkant! Iedereen lag door elkaar in de bus...3-tal seconden geen idee wat er gebeurd is maar gelukkig allen vrij snel bij bewustzijn. Overal bebloede mensen, vrouw gekneld onder de bus, iedereen moest zo snel mogelijk uit de bus om deze op te tillen en dat iedereen bevrijdt kon worden...dit is allemaal vrij goed gelukt.
Nadien was het eeen kwestie van de schade bij ons vast te stellen...matti zijn schouder was uit de kom dus die is direct met eerstvolgende bus vertrokken naar Uyuni...waar ze uiteindelijk hem jammer genoeg nie konden helpen. Wij hebben dan ne jeep gefixt om tot bij matti te geraken en aangezien de Sis aant overgeven was hadden we voorang op de rest.
De nokke zijne rug deed serieus zeer en zijne neus bloedde wat. Susan was vrij goed ervan afgekomen...die zat rechts in de bus!
Na een dag in een verschrikkelijk hospitaal te hebben gezeten tot savonds laat zonder ze ons echt konden helpen hebben we dan nachttrein genomen naar Oruro...de Mat met baxter en al op den trein om tegen half 8 in Oruro aan te komen.
Mattias zijn schouder terug op zijn plaats gekregen...nokke zijn neus bleek gebroken te zijn...de Sis had een hersenschuddingske.
Dinsdag was dan den dag van het goed nieuws...Matti mocht uit het ziekenhuis, de nokke zijne neus was al een pak beter en de Sis bleek geen vocht in de hersenen te hebben dus we konden verder onze reis beginnen plannen.
Morgen vertrekken we naar Potosi...een stad waar we wat op het gemakske kunnen doen...en vooral een goede weg van slechts 5 uur bus...
Alles is dus zeker en vast terug in orde met ons!!! We kunnen terug genieten...al had het net iets fijner geweest zonder dit avontuur natuurlijk!
We genieten van de laatste weken met de Matti bij ons en de rest van de avonturen lees je dan wel later op den blog he
Matti, Nokke, Sis
de pics van de crash...evoor en erna...staan bij fotos van Bolivia he boys!
De nokke gelukkig naast zijn madam, de Sis blij naast de Matti. Goed voorzien van eten en drinken voor de nachtbus op een toch wel chique bus hadden we er extreem veel zin in.
Tegen middernacht begon de nokke ineens dorst te krijgen en bleek het water kwijt te zijn...
In de morgen tegen een uur of 6 bleek er nog iets in het venijnig fleske te zijn, maar we besloten het achter te laten op den bus...
Om half 7 nog aan het genieten van de omgeving lagen we een uurtje later los in die omgeving!
De bus was al een tijdje redelijk aan het vliegen door het landschap. Echte weg was er niet maar je moest wel zien dat je niet in de greppels en beken terecht kwam. Toen we ergens boven kwamen merkten we direct dat de chauffeur onmogelijk nog zijnen bocht kon halen...schuif over de weg, slippen, en uiteindelijk gecrashed links van de weg in een soort van geul, de bus volledig op zijne linkerkant! Iedereen lag door elkaar in de bus...3-tal seconden geen idee wat er gebeurd is maar gelukkig allen vrij snel bij bewustzijn. Overal bebloede mensen, vrouw gekneld onder de bus, iedereen moest zo snel mogelijk uit de bus om deze op te tillen en dat iedereen bevrijdt kon worden...dit is allemaal vrij goed gelukt.
Nadien was het eeen kwestie van de schade bij ons vast te stellen...matti zijn schouder was uit de kom dus die is direct met eerstvolgende bus vertrokken naar Uyuni...waar ze uiteindelijk hem jammer genoeg nie konden helpen. Wij hebben dan ne jeep gefixt om tot bij matti te geraken en aangezien de Sis aant overgeven was hadden we voorang op de rest.
De nokke zijne rug deed serieus zeer en zijne neus bloedde wat. Susan was vrij goed ervan afgekomen...die zat rechts in de bus!
Na een dag in een verschrikkelijk hospitaal te hebben gezeten tot savonds laat zonder ze ons echt konden helpen hebben we dan nachttrein genomen naar Oruro...de Mat met baxter en al op den trein om tegen half 8 in Oruro aan te komen.
Mattias zijn schouder terug op zijn plaats gekregen...nokke zijn neus bleek gebroken te zijn...de Sis had een hersenschuddingske.
Dinsdag was dan den dag van het goed nieuws...Matti mocht uit het ziekenhuis, de nokke zijne neus was al een pak beter en de Sis bleek geen vocht in de hersenen te hebben dus we konden verder onze reis beginnen plannen.
Morgen vertrekken we naar Potosi...een stad waar we wat op het gemakske kunnen doen...en vooral een goede weg van slechts 5 uur bus...
Alles is dus zeker en vast terug in orde met ons!!! We kunnen terug genieten...al had het net iets fijner geweest zonder dit avontuur natuurlijk!
We genieten van de laatste weken met de Matti bij ons en de rest van de avonturen lees je dan wel later op den blog he
Matti, Nokke, Sis
de pics van de crash...evoor en erna...staan bij fotos van Bolivia he boys!
vrijdag 27 februari 2009
BOLIVIA
rurreneBaque
cOpacabana
La Paz
Isla del sol
carnaVal
madIdi park
pampAs
We zijn trouwens op zoek naar de winnaar van de fles Duvel...einde Januari was ons bierpotteke al geledigd en we hebben in ons boekske ne winnaar gevonden...03/02 met de tekst Dzooooooiiiiiiiipp, de winnaar mag zich altijd melden,hehe!
De voorbije weken waren wederom fantastisch en zijn dan ook voorbij gevlogen. Jammer genoeg wou onze vlieger vanuit Rurrenebaque naar La paz dat niet doen en hebben we 20uur op een bus mogen zitten.
Gelukkig minder vrouwen met een iets dikkere reet hier in Bolivia dan in Peru op de bus maar...
een nieuw fenomeen is ons opgevallen...hier halen ze er rap eentje uit...na een kleine rondvraag bleek dat we net iets te te oud waren om nog van de borstvoeding te kunnen genieten. Maar ipv melk alleen hebben we dan maar een "jus" gedronken bij een van de vele "sympathieke madammekes"in de straten van Bolivia!
Echt sympathieke mensen die Bolivianen met de B van Bacchus, Blinkende gouden tanden en Bier!!!
Onze trip: teveel beleefd om alles hier te kunnen neerschrijven uiteraard...
- In Copacabana ne zekeren Tony ontmoet,hehe, nenee wel vele hippies die hier wa muziek spelen op de straat en voor de rest kunnen genieten uiteraard van het Ttitcacameer en ook van Isla del Sol, al viel er regelmatig wa regen!
- Naar la Paz...busritje van 3uur werden er 13, lang leve de bussen in Bolivia (eerst panne, overzet dicht, ...geen probleem, lokale smeerlap binnen gehaald en redelijk goe gepit op den bus)
- Op 4600 m hoogte een eerste keer wa last gehad van de hoogte, al viel da nog heeeel goed mee. Ook nu weer zitten we in La Paz, los tussen de bergen van de Cordillera real, genieten!
- Tussendoor de World Most Dangerous Road gedaan by bike (4800 naar 1200m, naar beneden dus alle chanse), watervallen van Coroico, kennismaking met John Flaco en nog wel wa andere dingen daar bewonderd :), 3 dagen Jungle in Madidipark met Eriberto back to basics, 3 dagen Pampas in Santa Rosa met Reinaldo dieren gaan spotten, 3 dagen Carnaval in Rurrenebaque met lokale bevolking bier gedronken en natuurlijk ook weer enkele toeristen ontmoet onderweg waarmee we ons goe hebben geamuseerd.
De fotos spreken boekdelen...check them voor een beeld te krijgen en de andere verhalen volgen wel als we terug in Puurs zen he!... GREAT TRIP sowieso !!!!
(de pics komen eraan...even geduld nog vrienden, we zijn nog aan het selecten)
cOpacabana
La Paz
Isla del sol
carnaVal
madIdi park
pampAs
We zijn trouwens op zoek naar de winnaar van de fles Duvel...einde Januari was ons bierpotteke al geledigd en we hebben in ons boekske ne winnaar gevonden...03/02 met de tekst Dzooooooiiiiiiiipp, de winnaar mag zich altijd melden,hehe!
De voorbije weken waren wederom fantastisch en zijn dan ook voorbij gevlogen. Jammer genoeg wou onze vlieger vanuit Rurrenebaque naar La paz dat niet doen en hebben we 20uur op een bus mogen zitten.
Gelukkig minder vrouwen met een iets dikkere reet hier in Bolivia dan in Peru op de bus maar...
een nieuw fenomeen is ons opgevallen...hier halen ze er rap eentje uit...na een kleine rondvraag bleek dat we net iets te te oud waren om nog van de borstvoeding te kunnen genieten. Maar ipv melk alleen hebben we dan maar een "jus" gedronken bij een van de vele "sympathieke madammekes"in de straten van Bolivia!
Echt sympathieke mensen die Bolivianen met de B van Bacchus, Blinkende gouden tanden en Bier!!!
Onze trip: teveel beleefd om alles hier te kunnen neerschrijven uiteraard...
- In Copacabana ne zekeren Tony ontmoet,hehe, nenee wel vele hippies die hier wa muziek spelen op de straat en voor de rest kunnen genieten uiteraard van het Ttitcacameer en ook van Isla del Sol, al viel er regelmatig wa regen!
- Naar la Paz...busritje van 3uur werden er 13, lang leve de bussen in Bolivia (eerst panne, overzet dicht, ...geen probleem, lokale smeerlap binnen gehaald en redelijk goe gepit op den bus)
- Op 4600 m hoogte een eerste keer wa last gehad van de hoogte, al viel da nog heeeel goed mee. Ook nu weer zitten we in La Paz, los tussen de bergen van de Cordillera real, genieten!
- Tussendoor de World Most Dangerous Road gedaan by bike (4800 naar 1200m, naar beneden dus alle chanse), watervallen van Coroico, kennismaking met John Flaco en nog wel wa andere dingen daar bewonderd :), 3 dagen Jungle in Madidipark met Eriberto back to basics, 3 dagen Pampas in Santa Rosa met Reinaldo dieren gaan spotten, 3 dagen Carnaval in Rurrenebaque met lokale bevolking bier gedronken en natuurlijk ook weer enkele toeristen ontmoet onderweg waarmee we ons goe hebben geamuseerd.
De fotos spreken boekdelen...check them voor een beeld te krijgen en de andere verhalen volgen wel als we terug in Puurs zen he!... GREAT TRIP sowieso !!!!
(de pics komen eraan...even geduld nog vrienden, we zijn nog aan het selecten)
dinsdag 10 februari 2009
Adios Peru, el magnifico
Zonder het maar al te goed te beseffen, hebben we onze laatste dagen in peru versleten. Morgenvroeg vertrekt onze bus vanuit Puno naar Bolivië:klaar voor een nieuw avontuur. Door alle indrukken heen kunnen we maar 1 ding besluiten, peru was een land naar ons hart!! De verbijsterende natuur,de magische geschiedenis, de sympathieke mensen, onze vrienden, het leven,... dit alles heeft er toe bijgedragen dat we onze Peruviaanse tijden nooit zullen vergeten.
.....
Toch is er 1 klein minpuntje dat van ons hart moet... een kleine ergernis met een soms enorm formaat, nl de achterkanten van sommige vrouwen hier. Het gaat dan vooral over de traditioneel geklede vrouwen. We begrijpen dat vrouwen hun zitvlak soms camoufleren door het dragen van rokken. Hier zijn ze echter op het idee gekomen om verschillende rokken boven elkaar aan te doen, het heeft allemaal iets met de leeftijd te maken... hoe ouder, hoe meer rokken boven elkaar ze dragen. Dit zorgt op den duur dat sommige local chicks hun derierre zo breed wordt,dat ze enkel nog met een getrainde ganzenpas door het gangpad van de bus kunnen.
Kleine situatieschets: iemand van ons ligt lekker te knorren op de bus, echter aan de kant van het gangpad. Local dame verkoopt eten op de bus, laat haar voorraad vlak bij onze zetel staan... Iemand koopt eten van het braaf madammeke, braaf madammeke komt kloek aangewaggeld.... en met een welgemikte kontzwier wordt uw schouder door elkaar geschud...
gevolg: met de schrik om het hart schiet je wakker! terug proberen int slaap geraken, lukken, iemand eten bestellen, braaf madammeke, whiplash,....
conclusie: aan te raden in peru: plekje aant raam, trouwens een heel mooi uitzicht hier langs de baan.
Met ons gaat het ook nog steeds prima, onze kleren zijn onderstussen zelfs al twee keer gewassen geraakt. Al was dit echter uit grote noodzakelijkheid... de geur die sommigen begonnen te verspreiden zorgden voor weinig gastvrijheid bij de locals.
Hoe hebben we onze laatste dagen doorgebracht? ...al feestend!
Na nog 2 dagen met onze kameraden doorgebracht te hebben in cusco, trokken we samen met de Victor door naar Puno. Naar la fiesta de la candelaria. Dit is een kruising tussen kalfort kermis en de pukema, maar dan in kwadraat! door de straten van de stad lopen dagen lang fanfares, stoeten, crazy, ma echt crazy vuurwerk!!!, dansende mensen in traditionele kledij, ... check de foto's! een feest van formaat!!
vanuit Cusco waren enkele vrienden ons achterna gereisd: onze tourgids van in de inca jungle trail, nl de jonge Capisso, zijn broer den oude Capisso en de reus, direct onze maat door het grote Bierre-gehalte. Met hen zijn we buiten het feesten ook nog de drijvende eilanden in het titcacameer gaan bezoeken, sjieken uitstap.
na ne laatste zwaren avond samen gingen onze vrienden terug naar Cusco, en wij door voor een tweedaagse op het meer.
Daar hebben we de nacht doorgebracht op het eiland amantani bij lokale vriendelijke mensen. vooral het lekkere eten van op een houtvuur zullenwe blijven onthouden. ook het prachtige uitzicht vanop het hoogste punt van dit eiland over het titicacameer, zorgde wederom voor rillingen. s' Avonds stond er een traditioneel feest op het programma. Ze beloofden ons traditionele muziek, traditionele dansen, traditionele kledij,... Wij in onze poncho naar ginder... het had alle ingrediënten om te slagen, stevige pamfluitmuziek, vetten basdrum zelfs ne traditionele cirle pit.... maar ons kon het weinig boeien. Een opgeklopt gedoe om de toeristen het "traditionele leven" te leren kennen... geef ons dan maar het echte leven in peru, dat niet rond de toerist draait... hetgene dat we hier zo dikwijls hebben kunnen proeven.
Straks nog een laatste pint gaan pakken, om daarna morgen te gaan relaxen in Copacabana. (zie da we u daar ni tegekome e svekkie).
salute amigos,
de WFL-inca's
.....
Toch is er 1 klein minpuntje dat van ons hart moet... een kleine ergernis met een soms enorm formaat, nl de achterkanten van sommige vrouwen hier. Het gaat dan vooral over de traditioneel geklede vrouwen. We begrijpen dat vrouwen hun zitvlak soms camoufleren door het dragen van rokken. Hier zijn ze echter op het idee gekomen om verschillende rokken boven elkaar aan te doen, het heeft allemaal iets met de leeftijd te maken... hoe ouder, hoe meer rokken boven elkaar ze dragen. Dit zorgt op den duur dat sommige local chicks hun derierre zo breed wordt,dat ze enkel nog met een getrainde ganzenpas door het gangpad van de bus kunnen.
Kleine situatieschets: iemand van ons ligt lekker te knorren op de bus, echter aan de kant van het gangpad. Local dame verkoopt eten op de bus, laat haar voorraad vlak bij onze zetel staan... Iemand koopt eten van het braaf madammeke, braaf madammeke komt kloek aangewaggeld.... en met een welgemikte kontzwier wordt uw schouder door elkaar geschud...
gevolg: met de schrik om het hart schiet je wakker! terug proberen int slaap geraken, lukken, iemand eten bestellen, braaf madammeke, whiplash,....
conclusie: aan te raden in peru: plekje aant raam, trouwens een heel mooi uitzicht hier langs de baan.
Met ons gaat het ook nog steeds prima, onze kleren zijn onderstussen zelfs al twee keer gewassen geraakt. Al was dit echter uit grote noodzakelijkheid... de geur die sommigen begonnen te verspreiden zorgden voor weinig gastvrijheid bij de locals.
Hoe hebben we onze laatste dagen doorgebracht? ...al feestend!
Na nog 2 dagen met onze kameraden doorgebracht te hebben in cusco, trokken we samen met de Victor door naar Puno. Naar la fiesta de la candelaria. Dit is een kruising tussen kalfort kermis en de pukema, maar dan in kwadraat! door de straten van de stad lopen dagen lang fanfares, stoeten, crazy, ma echt crazy vuurwerk!!!, dansende mensen in traditionele kledij, ... check de foto's! een feest van formaat!!
vanuit Cusco waren enkele vrienden ons achterna gereisd: onze tourgids van in de inca jungle trail, nl de jonge Capisso, zijn broer den oude Capisso en de reus, direct onze maat door het grote Bierre-gehalte. Met hen zijn we buiten het feesten ook nog de drijvende eilanden in het titcacameer gaan bezoeken, sjieken uitstap.
na ne laatste zwaren avond samen gingen onze vrienden terug naar Cusco, en wij door voor een tweedaagse op het meer.
Daar hebben we de nacht doorgebracht op het eiland amantani bij lokale vriendelijke mensen. vooral het lekkere eten van op een houtvuur zullenwe blijven onthouden. ook het prachtige uitzicht vanop het hoogste punt van dit eiland over het titicacameer, zorgde wederom voor rillingen. s' Avonds stond er een traditioneel feest op het programma. Ze beloofden ons traditionele muziek, traditionele dansen, traditionele kledij,... Wij in onze poncho naar ginder... het had alle ingrediënten om te slagen, stevige pamfluitmuziek, vetten basdrum zelfs ne traditionele cirle pit.... maar ons kon het weinig boeien. Een opgeklopt gedoe om de toeristen het "traditionele leven" te leren kennen... geef ons dan maar het echte leven in peru, dat niet rond de toerist draait... hetgene dat we hier zo dikwijls hebben kunnen proeven.
Straks nog een laatste pint gaan pakken, om daarna morgen te gaan relaxen in Copacabana. (zie da we u daar ni tegekome e svekkie).
salute amigos,
de WFL-inca's
Abonneren op:
Posts (Atom)
